| جلسه دفاع پایان نامه: علی علیخانی، گروه تبدیل انرژی |
ارائه‌کننده: علی علیخانی
چکیده: بخش عمده‌ای از انرژی مصرفی در تهویه مطبوع ساختمان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از مبدل‌های زمین به هوا یکی از روش‌های مناسب برای کاهش مصرف انرژی است. این نوع مبدل‌های حرارتی، سامانه‌های غیرفعالی هستند که از زمین به‌عنوان یک منبع حرارتی (چشمه و چاه حرارتی) برای سرد/ گرم و یا پیش سرد / پیش گرم کردن هوای داخل ساختمان استفاده می‌کنند. در پژوهش پیش رو، ابتدا با استفاده از مدل حرارتی گذرا و در نظر گرفتن تاثیر اشباع حرارتی خاک اطراف لوله، دمای هوای خروجی از مبدل به‌دست آمد و تطابق خوبی بین نتایج مدل‌سازی و داده‌های تجربی مشاهده شد. از آنجایی که طول لوله یکی از پارامترهای مهم بر عملکرد حرارتی مبدل زمین به هوا است، معادله تحلیلی برای رسیدن به بیش‌ترین میزان تبادل حرارت و کمترین افت فشار سامانه برحسب پارامترهای بدون بعد به‌دست آمد؛ همچنین پیشنهاد‌هایی برای طراحی کمترین و مؤثرترین طول این نوع مبدل‌ها بیان شد و پارامترهای مهم تأثیرگذار بر طول بهینه مبدل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج در یک مطالعه نمونه برای شهر تهران نشان داد که پس از 6 روز به کارگیری سامانه، طول بهینه مبدل به علت تاثیر اشباع حرارتی خاک به یک مقدار تقریباً ثابتی رسید. با مقایسه‌ای که بین جواب حالت گذرا در پژوهش حاضر و حالت‌های پایا انجام شد، مشخص شد حالت‌های پایا با در نظر گرفتن مقاومت خاک و بدون در نظر گرفتن آن باعث کاهش به ترتیب 37.9 و 57.9 درصدی طول بهینه مبدل و برآورد نادرست عملکرد حرارتی مبدل می‌شود؛ همچنین پارامترهای بهینه طراحی مبدل زمین به هوا در چیدمان شبکه‌ای (U شکل) در یک سطح انتقال حرارت کلی ثابت با استفاده از روش تاگوچی مورد مطالعه قرار گرفت؛ سپس تأثیر پارامترهای مختلف بر توابع هدف در نظر گرفته‌شده شامل کارایی حرارتی و فاکتور عملکرد ترموهیدرولیکی، بررسی شد. نتایج نشان داد که بیش‌ترین پارامتر تأثیرگذار بر توابع هدف ذکرشده، قطر هر شاخه لوله با تأثیر اهمیت به ترتیب 40.6 و 72 درصد است. |
13:17 - دوشنبه 25 دی 1402 / شماره خبر : 22087 / تعداد نمايش خبر : 76 |